Günlük yaşamda özgürlük ve sorumluluk çoğu zaman aynı terazinin iki kefesi gibidir. Özellikle ortak yaşam alanlarında kişisel tercihlerle toplumsal düzen arasındaki dengeyi sağlamak, hukuk sistemlerinin temel amaçlarından biridir. Bu bağlamda Türkiye'de konut sitelerinde ve kamusal alanlarda alkol tüketiminin yasaklanması konusu yalnızca bir yaşam biçimi tercihi değil, aynı zamanda kamusal düzen, genel ahlak ve çocukların korunması gibi anayasal ilkelerle şekillenmiş çok katmanlı bir meseledir. Kamu Düzeni, Alkol ve Hukuki Çerçeve Türkiye'de kamusal alanlarda alkol tüketimi doğrudan "yasaktır" ifadesiyle değil, farklı yasal düzenlemelerle sınırlanmakta veya dolaylı biçimde engellenmektedir. 5326 sayılı Kabahatler Kanunu'nun 35. maddesi bu noktada kilit bir hüküm içerir: Sarhoşluk sonucu çevreyi rahatsız edici davranışlar cezai yaptırıma tabi tutulur. Bu da, alkol tüketiminin tamamen bireysel bir mesele olmaktan çıkarılıp çevresel etkilerine göre sınırlandırıldığını gösterir. Bununla birlikte, alkollü içki satış ve sunumuna ilişkin düzenlemeler (örneğin 6487 sayılı Kanun ve ilgili yönetmelikler) kamusal alanlarda alkol tüketimini fiilen imkânsız hâle getirmektedir. Parklar, otobüs terminalleri, akaryakıt istasyonları, eğitim kurumları ve ibadethane çevreleri gibi birçok alanda alkol satışı ve sunumu yasaktır. Alkolün ulaşılabilirliğinin sınırlandırılması, tüketimin de dolaylı olarak denetlenmesini sağlar. Sitelere Yönelik Yasal Dayanak: Kat Mülkiyeti ve Yönetim Planı Konut sitelerinde ise mesele farklı bir zemin üzerinde yükselir. 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu'na göre, her kat malikinin uymakla yükümlü olduğu yönetim planı, site içerisindeki alkol tüketimini açıkça yasaklayabilir. Böyle bir yasak, yalnızca ahlaki bir tavsiye değil, hukuken bağlayıcı bir iç yönetmelik hükmüdür. Komşuluk hukuku açısından değerlendirildiğinde de, bir kişinin alkol tüketiminden kaynaklı davranışlarının diğer komşuların huzurunu bozması hâlinde, yasal müdahale gerekçesi doğar. Toplumsal Algı ve Aile Yapısının Korunması Yasal düzenlemelerin yanı sıra, Türk toplum yapısının muhafazakâr yönü, alkolün kamusal görünürlüğüne dair kültürel bir hassasiyeti de beraberinde getirir. Özellikle çocukların oyun oynadığı alanlarda, piknik yerlerinde ya da site içi sosyal alanlarda alkol tüketimi, yalnızca hukuki değil, toplumsal bir tepkiye de yol açmaktadır. Belediyeler tarafından alınan zabıta kararları ya da valilik genelgeleri de bu toplumsal taleplere karşılık verir niteliktedir. Özgürlük Nerede Biter, Sorumluluk Nerede Başlar? Elbette bireylerin kendi evlerinde, kendi özel alanlarında alkol tüketmesi anayasal haklarıdır. Ancak bu özgürlük, başkalarının hakkını ihlal ettiği anda sınırlanabilir. Kamusal alanda alkol tüketiminin yasaklanması da tam bu sınırda devreye girer: Kimi zaman bir çocuğun gözü önünde yaşanan sarhoşluk hâli, kimi zaman parkta alkol şişeleri arasında yürüyen bir aile için tehdit oluşturan bir çevre... Unutulmamalıdır ki, özgürlük sadece "istediğini yapmak" değil; aynı zamanda başkalarının huzurunu gözeterek yaşamak anlamına gelir. Bu bağlamda, kamu düzenini ve sosyal huzuru önceleyen alkol sınırlamaları, bir baskı değil; ortak yaşam kültürünün ve karşılıklı saygının gereğidir. Sonuç olarak, Türkiye'de konut sitelerinde ve kamusal alanlarda alkol tüketiminin yasaklanması; yalnızca bir yönetim politikası değil, aynı zamanda hukuki normlar, toplumsal yapı ve kültürel değerlerin ortak ürünüdür. Bu yasakların arkasındaki temel ilke ise oldukça nettir: Bireysel özgürlüklerin, toplumsal sorumlulukla dengelenmesi.